കരച്ചിലുകള്‍ മരിക്കുന്നില്ല
..നൂലിഴ മുറിയാതെ ,
എനിക്ക് ചുറ്റും നീ , നെയ്തു തീര്‍ക്കുന്നു മഞ്ഞു മലപോലൊരു ,പെരുത്ത മഴയുടെ നിശാവസ്ത്രം ഉള്ളിലെ നീറ്റല്‍ കെടുത്തുവാന്‍ , വൃഥാ നോവെടുക്കുന്നതെന്തിനു നീ .. മഴമേഘമേ ? എത്ര മേല്‍ പെയ്താലും കെടുത്താനാവില്ലല്ലോ ,ഇന്നീ തപിക്കുന്ന മനസ്സിലെ അഗ്നിനാളങ്ങളെ അത്രമേല്‍ കറുത്തതും , അത്രമേല്‍ പൊള്ളുന്നതും അത്രമേല്‍ വെറുങ്ങലിച്ചതും ഉണങ്ങാത്തതും ആണ് ഭൂമീ ശരീരത്തിലെ ചില വ്രണങ്ങള്‍ അധിനിവേശത്തിന്റെ ആര്‍ത്തിപൂണ്ട വിഷ ഷെല്ലുകള്‍ക്ക് അഭയാര്‍ത്ഥികളെ തിരിച്ചറിയുമോ മരിച്ച അമ്മയുടെ ഉദരത്തില്‍ രണ്ടു നാള്‍ ആയുസ്സുള്ള ഒരു കുഞ്ഞു പൂവ് ... എങ്ങിനെയാണ് ഈ മഴയില്‍ എനിക്ക് തണുക്കാനാവുക..? പോകൂ .... ഇവിടെയല്ല നീ പെയ്യേണ്ടത് വെറുങ്ങലിച്ച ശവങ്ങളിലെ ജീവിച്ചു കൊതി തീരാത്ത മുഖങ്ങള്‍ക്ക് മീതെ വറ്റാത്ത ചോരക്കളങ്ങള്‍ക്ക് മീതെ മരിക്കാത്തവരുടെ രോദനങ്ങള്‍ക്ക് മീതെ തിമിര്‍ത്തു പെയ്യൂ .... |
..........................................................
|
No comments:
Post a Comment